Ինչ-որ բան ապացուցելու փոխարեն փորձեք երջանիկ լինել

Սեր…ընդամենը բառ,որը բոլորը կարող են հնչեցնել իրենց շուրթերից,բայց ոչ բոլորը կարող են զգալ,թե ինչ է այն իրականում:Սերը մարդկային ճակատագրեր է որոշում:Մեկին դժբախտություն պատճառում ,մյուսին երջանկություն պարգևում:Սիրո մի քանի ձևեր կան,իսկ մարդկային բնավորությունները բազմաթիվ են ու տարբեր:Սերը գեղեցիկ է այն ժամանակ,երբ ցանկանում ես այն գեղեցիկ տեսնել:Յուրաքանչյուր  մարդ սերն արտահայտում և բացատրում է իր զգացածի չափով,իսկ որոշ մարդիկ այնքան են սիրում,որ բացատրելն ուղղակի անհնար է:Հաճելի է զգալ մի բան,որն առաջին հերթին հաճելի զգացմունքներ է պարգևում քեզ,բայց երբ սերդ միակողմանի է կամ չգիտեն քո սիրո մասին,կյանքին ու բոլորին ուրիշ աչքով ես սկսում նայել`ինչ-որ տեղ ուրախ,ինչ-որ տեղ տխուր:Ահավոր է,երբ զգում ես,որ ինչ-որ մեկը կա,բայց նա քո կողքին չէ:Փակված սենյակում մտածում ես,աղոթում նրա համար,խնդրում Աստծուց,որ նա միշտ երջանիկ լինի,այդ կերպ ինքդ էլ երջանիկ կլինես:Շատերը ասում են առաջին սերը ցավոտ է լինում,իսկ մեծերը ասում են`առաջին սերը երբեք չի մոռացվում:Թեկուզ անցնի մի քանի տարի`հիշելով եղած ամեն ինչ,նորից խառնվում է իրար:Եթե ներկայում հիշում ես անցյալիդ սիրուն և ներսումդ ոչինչ չի կատարվում,ուրեմն երբեք էլ անկեղծ չես սիրել :Հեռավորությունն ու ժամանակը մեծ դեր ունեն սիրո հարցում:Շատ զույգեր բաժանվում են միմյանցից`»բանակի«պատճառով, առանց գիտակցելու,որ երկու տարվա դիմաց մի ամբողջ կյանք են նվիրելու միմյանց:Կյանքը նոր փորձություններով և փուլերով է լի:Սիրո ճանապարհին շատերն են սխալվել,պետք է միայն կարողանալ բոլոր իրավիճակներից ճիշտ ելքով դուրս գալ,զսպել զգացմունքներն ու ցանկությունները:Սիրո համար շատերս կարող ենք զոհողություների գնալ,նույնիսկ անել այն,ինչ ուժերից վեր է:Բայց ցավո´ք,շատ շատերը մտածում են ընդհակառակը:
      Միևնույն է,չեմ կարող հասկանալ այն աղջիկներին,որոնք փողի համար թողնում են իրենց անկեղծ սիրող և համեստ կյանքով ապրող տղաներին ու գնում ինչ-որ շփացածների մոտ,որովհետև կարող են ընկերուհիների մոտ իրեն լավ զգալ`ցույց տալով թանկարժեք նվերները:Եթե սիրում են անկեղծ ու նվիրում են մեկ հատ վարդ,դա կարող է մի ամբողջ կյանք արժենալ,իսկ ու՞մ է պետք թանկարժեք նվերները,որն իրականում ոչինչ չարժեն:Եվ իհարկե,չեմ հասկանում այն տղաներին,ովքեր վազում են գեղեցիկ »արտաքինով« աղջիկների մոտ,նրանց իրենցով անում և մի օր էլ անհետանում:Ցավում եմ,որ այսպիսի երևույթները շատ են:Մի՞թե կարելի է մաքուր զգացմունքնել պղծել,ոչնչացնել ամենավատ արարքներով:Ի՞նչպես կարող ես համբուրել մեկին ում չես սիրում,ում հետ ուղղակի լավ ժամանակ ես անցկացնում:Դա ընդամենը լուռ համաձայնություն է,խոստում,դա ընդամենը անխոս խոստովանություն է:Մի՞թե կա առավել անկեղծ ամաչկոտություն,քան երբ վախվորածությամբ խոնարհում ես հայացքդ`աչքերդ սահում են սիրելիիդ դեմքն ի վար ու կանգ առնում թեթև ժպտացող շուրթերի վրա:Կա՞ նման մի երևույթ,որի մասին չես կարող մտածել առանց վախի:Մի՞թե մարդիկ այդ աստիճան չարացել են:Ի՞նչն է ստիպում`փո՞ղը,թե՞…:Իհարկե գումարի բացը,բայց միայն թուլամորթներին,որոնք վախենում են իրենց համեստ աշխատանքով հասնել բարձունքների:Վազում մեծահարուստների մոտ,առանց մտածելու,թե ինչ են անում իրենց երջանկության հետ:Մարդիկ էլ կան,որոնք ապրում են իրենց ստորացնելով,իրենց չսիրող ամուսինների կողքին և ի՞նչի պատճառով…իհա´րկե,մի միայն հարստության,իսկ երբ մի բան այն չի լինում,ասում են`դժբախտ են:Ամբախտությունը պատում է նրանց`առանց այն էլ կորցրած հոգիները:Ճակատագիր են անվանում նման դեպքերում ու ասում.
   -Ու՞մ է պետք սերը`թուլություն պատճառող զգացմունքը,ապագայից զրկողը,առանց հավատի միայն դատարկ պլաններով ապրելը:Աճուրդի են հանել իրենց`զգացմունցները գնող չի եղել,արտաքին գեղեցկությունը օգնության չի հասել,էժանագին զգացմունքները չեն նկատվել:Վե´ր եղեք ձեր իսկ ստեղծած խաղի կանոններից…ինչ-որ բան ապացուցելու փոխարեն փորձեք երջանկ լինել:
    Սիրող մարդու համար արգելքներ,անելանելի իրավիճակներ,գոռոզություն և հպարտություն գոյություն չունեն:Անգամ սեփական «ես»-ը:
    Վիճելի և նույնքան անվիճելի է սիրո թեման: